Een bezorgde dracht!

Begin februari nam dhr. Frerichs contact met mij op over zijn merrie Tilda. Tilda is een Friese merrie, welke december 2022 begon te harsen en ook melk liet lopen, terwijl ze pas 10 mei was uitgerekend! Tilda werd onderzocht in de kliniek en bleek placentitis te hebben. Dankzij de goede zorgen in de kliniek in Duitsland herstelde Tilda goed en hield het laten lopen van de melk op. Wel bleef zij zo nu en dan harsen. Desondanks mocht Tilda naar huis maar moest aan de medicijnen blijven. De situatie was stabiel maar wel zorgelijk omdat niet viel te voorspellen hoe lang het veulen nog zou blijven zitten en wat voor schade de placenta had opgelopen. Dhr. Frerichs wilde alles proberen om deze dracht te laten slagen omdat de merrie al eerder, door steeds compleet verschillende oorzaken al veulens had verloren. Nu er ook nog een verhoogd risico was op complicaties vanwege de placentitis en dhr. Frerichs ver van de dichtstbijzijnde paardenkliniek af woont vroeg hij of Tilda bij ons in kraamstalling mocht komen. Zo kwam Tilda 18 maart bij ons op stal. Een lieve, mooie merrie met heel lange manen. Ze werd nauwlettend in de gaten gehouden. Ook dhr. Frerichs kon zijn merrie 24/7 via de camera app zien. Net als thuis liet Tilda soms kleine harsdrupjes zien, en soms dagen niets. We vorderden langzaam maar zeker verder in de dracht. In overleg met de kliniek mocht de medicatie vanaf 26 april worden afgebouwd volgens schema. Hoewel er helemaal geen signalen waren, had ik toch een onbestemd gevoel en deed ’s avonds om 21.15u voor de zekerheid Tilda de geboortesingel om. Tilda stond mooi rustig te eten, haar uier was opgetrokken en liet geen hars zien. Na onze controle ronde van temperaturen van de pas bevallen merries en pasgeboren veulens liep ik in huis om Tilda haar medicatie op te halen. Ik was nog maar net in de keuken en toen ging mijn telefoon, de geboortesingel! Hoewel ik eigenlijk verwachtte dat het loos alarm zou zijn spoedde ik mij toch naar de stal. Daar bleek toch echt de bevalling begonnen te zijn! Gauw assistentie geroepen en onder het toeziend oog van ons gezin beviel Tilda uiteindelijk staande van een heel klein veulentje. Duidelijk dysmatuur, klein, nog niet overal haar maar wel direct heel fel en helder. Mooi het hoofdje erop en proberen te bewegen. Ik belde met dhr. Frerichs en gaf aan dat we als we het een kans wilden geven, we nu direct met merrie en veulen naar de kliniek moesten. Dit moest zeker, dus gauw nog geprobeerd om hoogwaardige kwaliteit biest welke ik in de vriezer had, het veulen toe te dienen via de fles maar dat lukte niet, nog geen zuigreflex. Toen het veulen in een deken gewikkeld en in de trailer getild. Merrie Tilda op de trailer en Jelte en Ytzen (onze zonen) erbij in de trailer en op naar kliniek Emmeloord. Ook dhr. Frerichs stapte in de auto op naar Emmeloord. Om 23.10u arriveerden we in Emmeloord, daar stond al een heel team klaar. Toen we Tilda en het veulen van de trailer afhaalden viel net de placenta op de grond. Deze stonk verschrikkelijk. Gauw in een emmer zodat deze later nog kon worden onderzocht. M.b.v. een brancard werd het veulen naar binnen gebracht en Tilda erbij in een opvoelboks. Na diverse onderzoeken en de meegenomen biest via de sonde toegediend te hebben waren de berichten zeer hoopgevend. Met de nodige medische zorg in de kliniek gaven ze het een goede kans dat het allemaal goed zou komen. Inmiddels was dhr. Frerichs ook gearriveerd in de kliniek. Na goed overleg werd besloten dat Tilda en het veulen in de kliniek zouden blijven. Tilda en het veulen werden in een boks gezet en inmiddels was het 2.30u in de nacht. Op naar huis.

De volgende dag belde de kliniek om door te geven dat de bevalling waarschijnlijk zo plotseling was begonnen door dysfunctie van de placenta. De placenta was niet goed ontwikkeld en in slechte conditie. Eigenlijk een wonder dat het veulen zich nog zover heeft ontwikkeld. Maar het veulen, een merrieveulentje deed het wonderbaarlijk goed. Alle controles waren in orde, helder, bloed en longetjes op goede weg en ook voldoende antistoffen in het bloed. Ze kon nog niet staan maar ze werd alle dagen sterker. Ook moeder Tilda maakte het goed. Geen koorts, geen infectie. Gelukkig.

Gaandeweg de dagen ontwikkelde de zuigreflex zich en na 3 dagen stond het veulentje. Ze kreeg de naam Wibeke wat vechter betekent. Nou dat heeft ze echt wel bewezen dat ze een vechtertje is. Al snel wist ze de weg naar het uier te vinden en Tilda bleek een top moeder te zijn die geduldig stil bleef staan. Na 2 weken op de kliniek mochten Tilda en Wibeke naar huis. Zo reden dhr. Frerichs en zijn dochter en Augustinus en ik 11 mei naar de kliniek in Emmeloord. Ook wij wilden graag zien hoe goed dit allemaal was afgelopen. Enorm blij en dankbaar dat Tilda en Wibeke (v. Tiede 501) in goede gezondheid naar huis mochten. Meneer Frerichs van harte gefeliciteerd met dit wonder. Heel veel geluk gewenst met dit bijzondere veulen.